1. Υποχρέωση ΠΙ να εγγράφει ΟΠΟΙΟΝ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟ τον επισκέπτεται. Δεν δικαιούται να διεκπεραιώσει επίσκεψη χωρίς να εγγράψει τον δικαιούχο

• Οι προσωπικοί ιατροί που συμβάλλονται με τον Οργανισμό, σύμφωνα με το άρθρο 25 του Νόμου ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΕΓΓΡΑΦΟΥΝ τους δικαιούχους προς τους οποίους παρέχουν υπηρεσίες φροντίδας υγείας ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥΣ που καθορίζονται από τον Οργανισμό.
• Σύμφωνα με το άρθρο 9 των εσωτερικών κανονισμών, ο προσωπικός ιατρός ή το υποστηρικτικό προσωπικό, εγγράφει δικαιούχο στον κατάλογό δικαιούχων του κατόπιν επίσκεψης του δικαιούχο στον ΠΙ (ή ηλεκτρονικά).
• Η υποχρέωση του ΠΙ να εγγράφει όλους τους δικαιούχους που τον επισκέπτονται προκύπτει και από το ότι ο Νόμος προβλέπει για όριο του αριθμού των δικαιούχων στον Κατάλογο του ΠΙ, για την εύρυθμή λειτουργία του συστήματος (άρθρα 24(3) και 23(4) του Νόμου). Ερμηνεία που να επιτρέπει σε ΠΙ να παρέχει  υπηρεσίες φροντίδας υγείας σε αριθμό ατόμων εκτός λίστας, πέραν των όσων ρητώς επιτρέπεται από τον Νόμο (μη δικαιούχους και κάτοικους ΕΕ ) , θα καταστρατηγούσε την πρόνοια για μέγιστο αριθμών δικαιούχων σε κατάλογο ιατρού.
• Με την Σύμβαση ο ΠΙ αναλαμβάνει στο άρθρο 5 της Σύμβασης, τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις διατάξεις του Νόμου, των Κανονισμών, των εσωτερικών κανονισμών κλπ. ΑΡΑ ο ΠΙ που συμβάλλεται αναλαμβάνει να ΕΓΓΡΑΦΕΙ δικαιούχους κατά την επίσκεψη όπως προβλέπεται από τον Νόμο, και τους εσωτερικούς Κανονισμούς

2. Πιθανή ερμηνεία ότι ο συμβεβλημένος ΠΙ δύναται να παρέχει σε δικαιούχο υπηρεσίες εκτός συστήματος και να τις αμείβεται από τον δικαιούχο κατά την κρίση του.

Αν γίνει δεχτή τυχούσα ερμηνεία όπως αυτή  που δίδουν οι παιδίατροι, τότε το ίδιο θα έπρεπε να ισχύσει και τους ΠΙ για ενήλικες και τους Ειδικούς Ιατρούς: Να μπορούσαν όλοι να μην εγγράφουν τους δικαιούχους και να τους χρεώνουν όσα θέλουν. Ας υιοθετούσε  λοιπόν ξεκάθαρα ο ΟΑΥ και ανακοίνωνε επίσημα αυτή την ερμηνεία για να επιτρέψει την ιδιωτική ιατρική με αυτό έστω τον ένα τρόπο σε όλους. Το γεγονός ότι τέτοια ερμηνεία δεν δίδεται τεκμηριωμένα νομικά, επίσημα προς τον ΠΙΣ, δημιουργεί ερωτηματικά για τον αν ο ΟΑΥ σκοπεύει να την αποδεχτεί.

Εν πάση περιπτώσει δεν είναι πιθανή τέτοια ερμηνεία εν όψει των πιο κάτω:

Βάσει του θεμελιώδους άρθρου 36 του Νόμου, οι ΠΙ δεν επιτρέπεται να αμείβονται από δικαιούχους για  υπηρεσίες φροντίδας υγείας «που καλύπτονται από τον Οργανισμό στα πλαίσια του Συστήματος», εκτός από τις περιπτώσεις που καθορίζονται στο Άρθρο 20 Α (για συμπληρωμή) (Σημείωση: η ασφαλιστική εταιρεία αμείβει εκ μέρους του ασθενή άρα δεν αλλάζει κάτι στον Νόμο).

Η ερμηνεία που ίσως να δίδεται εδώ από κάποιους για να αποφύγουν την εφαρμογή του άρθρου 36 του Νόμου είναι ίσως ότι εφόσον κάποιος δικαιούχος δεν είναι εγγεγραμμένος σε κατάλογο τότε δεν είναι δικαιούχος υπό την έννοια του άρθρου 36 του Νόμου, δεν δικαιούται να λαμβάνει υπηρεσίες που παρέχονται από το Σύστημα, και ως εκ τούτου εάν παίρνει από τον συμβεβλημένο  ΠΙ υπηρεσίες που παρέχονται από το σύστημα, αυτές δεν καλύπτονται από το Σύστημα και άρα επιτρέπεται να αμείβει τον  ΠΙ.

Αυτή η ερμηνεία δεν είναι δυνατόν να ευσταθεί για τουλάχιστον τους πιο κάτω λόγους:

(α) εν όψει των πιάνω στην παράγραφο 1 ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ του  ΠΙ να εγγράψει τους δικαιούχους που τον επισκέπτονται, δεν δικαιούται ο ΠΙ  να παρέχει υπηρεσία φροντίδας υγείας σε μη εγγεγραμμένο δικαιούχο.

 (β) το άρθρο 36 του Νόμου προβλέπει ουσιαστικά ότι ο δικαιούχος δεν επιτρέπει να αμείβει τον ΠΙ για υπηρεσίες φροντίδας υγείας «που καλύπτονται από το σύστημα». Η πιο πιθανή ερμηνεία της φράσης αυτής είναι «που είναι διαθέσιμες μέσω του συστήματος στον δικαιούχο», άσχετα αν ο δικαιούχος παρέλειψε π.χ. να εγγραφεί.

Η ερμηνεία αυτή συνάδει με το σύνολο των προνοιών του Νόμου και τους σκοπούς του  ΟΠΩΣ είναι σήμερα, δηλαδή  ότι εφόσον ο δικαιούχος  τις δικαιούται να τις λάβει, τότε δεν δικαιούται να πληρώσει συμβεβλημένο ι ιατρό για αυτό που του παρέχεται από το Σύστημα.

(γ) Τι περιλαμβάνει η παρεχόμενη φροντίδας υγείας από προσωπικούς ιατρούς για παιδιά: Βάσει της παραγράφου  22(2)(α) του Νόμου το σύστημα παρέχει  «φροντίδα υγείας από προσωπικούς ιατρούς». ΚΑΙ Βάσει του άρθρου 24(1) του Νόμου,  για την παροχή υπηρεσιών φροντίδας υγείας κατά την έννοια της παραγράφου 22(2)(α) (δηλαδή της φροντίδας υγείας από προσωπικούς ιατρούς), ο Οργανισμός συμβάλλεται με προσωπικούς ιατρούς. Άρα ο προσωπικός ιατρός που συμβάλλεται με τον Οργανισμό το κάνει για να παρέχει τη φροντίδα υγείας που παρέχει το σύστημα από προσωπικούς ιατρούς  που είναι ένα τεράστιο φάσμα υπηρεσιών που περιγράφεται ως «οι παρεχόμενες υπηρεσίες φροντίδας υγείας, που παρέχονται από προσωπικούς ιατρούς για παιδιά» στον Κανονισμό 4(1)(β) των Κανονισμών για ΠΙ.

(δ) Με την Σύμβαση ο Οργανισμός αναθέτει την παροχή ΟΛΩΝ των υπηρεσιών φροντίδας υγείας από ΠΙ σε δικαιούχους (προσέξετε σε δικαιούχους όχι σε εγγεγραμμένους δικαιούχους) στο πλαίσιο του ΓΕΣΥ  και ο ΠΙ αποδέχεται την ανάθεση και αναλαμβάνει την υποχρέωση όπως  κατά τη διάρκεια της σύμβασης να παρέχει τις εν λόγω Υπηρεσίες Φροντίδας Υγείας) . Άρα με τη σύμβαση αναλαμβάνει να παρέχει στους δικαιούχους όλα όσα δυνητικά παρέχει ο Οργανισμός.  Από το άρθρο 25 του Νόμου, βγαίνει ξεκάθαρα το συμπέρασμα ότι ο ΠΙ δεν μπορεί να παρέχει υπηρεσία φροντίδας υγείας από ΠΙ χωρίς να τον εγγράψει στον ΚΑΤΑΛΟΓΟ του.