Η καρδιολογική εταιρεία Κύπρου και σύσσωμη η ιατρική κοινότητα εκφράζουν την βαθιά τους θλίψη και τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια προς την οικογένεια του αείμνηστου Νίκου Τσαγγαρίδη, αγαπημένου ιατρού και συναδέλφου που έφυγε απ’ την ζωή στις 2 Μαίου 2020.

         Ο Δρ Νίκος Τσαγγαρίδης γεννήθηκε το 1949, καταγόταν από την Κερύνεια και ήταν το 2^ο παιδί του Ανδρέα και της Χρυσταλλένης Τσαγγαρίδη.

         Φοίτησε στο Δημοτικό σχολείο και κατόπιν στο Γυμνάσιο της Κερύνειας ενώ επέδειξε ιδιαίτερο ταλέντο στην καλαθόσφαιρα, συμμετέχοντας στον κύριο κορμό της ομάδας ΠΑΕ Κερύνειας.

              Υπηρέτησε στο ναυτικό της Εθνικής Φρουράς στην Κερύνεια και Αγία Νάπα και ακολούθως μεταβαίνει για σπουδές στην Ιατρική σχολή Αθηνών το 1969.

              Η απόβαση των Τούρκων εισβολέων το 1974 τον βρίσκει για τις καλοκαιρινές διακοπές στην Κερύνεια μαζί με τον αδελφό του Γιώργο  Τσαγγαρίδη, νεαρό χειρουργό τότε. Στο κάλεσμα της πατρίδας για στελέχωση του πρόχειρου χειρουργείου που στήθηκε στο Αββαείο του Μπελλαπάις, τις πρώτες μέρες τις εισβολής, ο Νίκος  - 5ετής τότε φοιτητής της Ιατρικής - ,  με την καθοδήγηση του αδερφού του συνδράμει  στην περίθαλψη στρατιωτών  και αμάχων επιδεικνύοντας από τότε την βαθιά του πίστη στις ανθρώπινες αξίες και την ισχυρή προσήλωση του στο καλό των ασθενών.

Αποπεράτωσε τις σπουδές του στην Ιατρική το 1976 και προχώρησε με Ειδικότητα στην Παθολογία και μετέπειτα στην Καρδιολογία. Εργάστηκε σε διάφορα Νοσοκομεία της Αθήνας μεταξύ αυτών το Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» και το Γ.Ν.Α «Αλεξάνδρας».

Το 1989 επιστρέφει στην Κύπρο για στελέχωση της νεοσυσταθείσας Καρδιολογικής Κλινικής του Γενικού νοσοκομείου Λεμεσού όπου προσφέρει τις Υπηρεσίες του για 25 περίπου χρόνια. 

          «Αν υπάρχει κάτι να τιμήσει και να ευλογήσει κανείς, είναι αυτό, το ανεκτίμητο δώρο της ύπαρξης και μόνο... Τιμάμε όχι τους νεκρούς, αλλά τη ζωή όσων έχουν πεθάνει...»
          Και η ζωή του Νίκου Τσαγγαρίδη ήταν γεμάτη προσφορά, αγάπη για τον συνάδελφο, αγάπη για τον ειδικευόμενο μα πάνω απ´ όλα αγάπη για τον άρρωστο. Πάντα ευγενικός , πράος, γαλήνιος πρόθυμος να εξυπηρετήσει .

Λίγο πριν μας αποχαιρετήσεις θυμάμαι που με γεμάτα μάτια και ενώ έβλεπες το τέλος να πλησιάζει μου εκμυστηρεύτηκες πως έζησες όμορφα αλλά για αυτό που ένιωθες περήφανος ήταν πώς πάντα έπραττες ό,τι περνούσε απ το χέρι σου για το καλό των ασθενών.

Και όπως επέλεξες απ’ το κατεχόμενο σου σπίτι να πάρεις μαζί σου ένα λεμόνι απ’ δέντρο που έπαιζες μικρός – αυτό σου ήταν αρκετό - ,άφησες φεύγοντας στα χέρια μας χρώματα αναμνήσεων και ένα σεβασμό και μια αγάπη που δεν χωρεί ακόμα και αν ενώσεις τα χέρια όλων όσων σε γνώρισαν… ….

Η απώλεια σου δυσβάσταχτη, αγαπητέ Νίκο για συγγενείς, φίλους, συναδέλφους και ασθενείς, για όλη την κοινωνία της πόλης.

Η υστεροφημία σου, η ταπεινότητά σου, η αρχοντιά της ψυχής σου και οι γνώσεις του αληθινού επιστήμονα, βάλσαμο και ανεκτίμητη κληρονομιά για μας που σε  γνωρίσαμε και αγαπήσαμε…

Θα ζεις στις ψυχές μας , στις καρδιές μας

Καλό ταξίδι…..

Δρ. Μακρίδης Κωνσταντίνος